HET VERHAAL
Kind van Corona
Wollek is een nieuwkomer in het landschap van de Nederlandstalige alternatieve pop. “Tombola” heet de eersteling en telt zes nummers. Drummer Filip Lauryssen en zanger-gitarist Geert Huybens van het vroegere “Rasmussen” (“Meer”, cf soundcloud) gaan scheep met bassist Florian Lauryssen en zangeres Masha Ceglar.
Het materiaal ligt in dezelfde no-nonsense lijn, met gelijkaardige klankelementen en -patronen, maar krijgt, o.m. door de samenzang met Masha en de gastoptredens van Tim Coenen (lapsteel) en Emiel Lauryssen (trompet), een nieuw cachet.
Ook Wollek en Tombola hebben een sterke connectie met de koninklijke ziekte, Corona. Midden de lockdown van 2020 werd gezocht naar manieren om als groep overeind te blijven. Fysisch samen repeteren was onmogelijk en een repetitie via het net vergt extra apparatuur en technologie. Daarom werd het idee gelanceerd om via sociale media muziek uit te wisselen. Ieder neemt individueel ideeën op en opnamefiles worden via het net heen en weer gestuurd en beantwoord met nieuwe ideeën. Het is dan spannend afwachten wat er in de bus zal zitten als antwoord op jouw idee. Dit procedé was de aanzet voor het nummer Tombola en gaf een verfrissende insteek bij het creëren van nieuwe of verwerken van oudere nummers.
Corona gaf ook ruimte om nieuwe mensen te betrekken. Opnamefiles werden naar "werkloze" muzikanten gestuurd om te checken of ze geïnteresseerd waren om in te stappen of om tracks bij op te nemen. Op deze wijze werd zangeres Masha Ceglar deel van de groep en kwamen er bijdragen van Tim Coenen en Emiel Lauryssen op de EP terecht.
Wollek en Tombola zijn met andere woorden een kind van Corona.
Tijdens de corona-zomer-pauze van 2020 werden van vijf nummers die al even op de plank lagen de basistracks opgenomen (roth eleven). Aansluitend werd er geselecteerd en werden verdere invullingen en arrangementen gerealiseerd met o.m. bijkomende opdrachten voor gastmuzikanten. En nu, na een jaar verder werken op het opnamemateriaal en mixen en masteren met Francis Depuydt, ligt er een EP met zes afgewerkte nummers over de menselijke lotgevallen, de prijzen die de grote Tombola ons toebedeelt. Gewaarmerkt met eenvoud, ironie, weemoed en doortastendheid. Een mondvol wonderlijk troostende parels.
Zes nummers
“Autocar” en “Kleed van pijn” zijn twee miniaturen die met weinig ingrediënten en veel ruimte krachtig binnen komen.
Traag en bezwerend. Drie of vier akkoorden en een simpele melodie. Bas, gitaar en drums creëren een strak en desolaat land waarin de tekst en de stem goed gedijen. Straight stories over achterlaten en verdwijnen... in de nacht (“autocar”) of in de dood (“kleed van pijn”, in memoriam Ann). De tweede stem, de lapsteel en de trompet zorgen voor een subtiele verheffing.
("Kleed van pijn" bezingt het verlies en het afscheid van een zus die na een lange lijdensweg koos voor euthanasie.)
Dit trage minimalisme wordt doorgetrokken in “tombola” en “zandman”, zij het met wat meer rock en cynisme.
“Zandman” doet het verhaal van een vermoeide en gestrande ziel die weigert het spel nog verder mee te spelen. De tekst laveert gelaten tussen de stuwende ritmiek van bas en drum en een sober vlechtwerk van gitaar- en synthesizerlijnen. Een stuurloos koor zorgt voor een ijl rustpunt. De gitaarsolo en de harmonie van blazers in het coda klinken als een glorieuze, brakende explosie van ontgoocheling.
“Tombola” bezingt het lot van (winst en) verlies. Met een bijzonder banale prijzenkast. Italiaans funerair sfeertje badend in rauwe synth-klanken.
Treiterig klinkt het refrein en de aansluitende gitaarlik. Aanstekelijk ook. Kwestie van heupwiegend de malaise te verwerken. Of wegdromend wanneer aan het eind de trompet invalt en de prijzengalerij van het begin met een zwoele saus overgiet.
Volgende keer beter. Bingo!
“Honi soit” rockt snedig op de territoriale grenzen van een doorwinterd stel. Hard tegen hard. Een vicieus opbod als levensstijl. Het refrein maakt er een feest van en duwt de ruziemakers vrolijk en plichtsbewust de afgrond in. De brokken worden later wel gelijmd.
Ideaal quarantaine-nummer.
“Dans je fit” tenslotte is een ouder nummer dat is opgenomen met Rasmussen (Maarten Vandenbemden op trombone en Tim Callebaut op bas) en hier als bonus op Tombola voor het eerst wordt uitgebracht. Een dansante en satirische ode aan een fitness-kultuur die langzaam maar zeker iedereen lijkt te infecteren.
